فلسفه فال حافظ در شب یلدا
مطمئنا همه ی ما برای یکبار هم که شده شب یلدا در جمع خانواده فال حافظ گرفته ایم.
یا اگر به شیراز سفر کرده باشید در حافظیه دست فروشان بسیاری را دیده اید که به همراه طوطی های خود فال میفروشند.
حتی بارها در خیابان های تهران در پیاده رو ها یا هنگامی که در ترافیکی طاقت فرسا گیر افتادیم بچه هایی را دیده ایم که با برگه هایی که در دست دارند فال حافظ میفروشند.
قطعا همه ی ما تا حدودی با حافظ و زندگی اش آشنا هستیم. اما در این مقاله قصد داریم تا باهم دلیل تفأل به حافظ در شب یلدا و ماجرای دفن وی در حافظیه را بخوانیم.
تا به حال این سوال را از خودتان پرسیده اید که چرا با اشعار حافظ فال میگیرند و مثلا از اشعار سعدی استفاده نمیکنند؟
شاید فکر کنید این یک جور تبعیض بین شعرا هست و در واقع این وسط برای حافظ اصطلاحا پارتی بازی صورت گرفته است اما باید بگویم که اینطور نیست و دلیل بهتری برای انجام این سنت وجود دارد. برای جواب دادن به این سوال باید اول این نکته را بیان کرد که از قدیم الایام به حافظ شیرازی لقب لسان الغیب را اعطا کرده بودند. دلیل لسان الغیب نامیدند حضرت حافظ مربوط به بعد از مرگ ایشان است. پس از فوت ایشان عده ای از بزرگان و ملا های شهر مانع از دفن حافظ در مصلا شدند زیرا معتقد بودند که حافظ شخصی بی دین بوده است. از طرفی عده دیگری با این عقیده مخالف بودن و در نتیجه قرار بر این شد کودکی از میان جمع یکی از اشعار خافظ را به اتفاق از کتابش انتخاب کرده و بر اساس آن تصمیم بگیرند. در نتیجه انتخاب کودک غزل زیر از کتاب بیرون آمد: نا امیدم مکن از سابقه لطف ازل تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت؟ نه من از پرده تقوا به درافتادم و بس پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت حافظا روز اجل گر به کف آری جامی یک سر از کوی خرابات بَرَندت به بهشت پس از خواندن این شعر که باعث حیرت حاضرین بود نتیجه تصمیم گیری مشخص شد و قرار بر دفن وی در مصلای شهر شد. [caption id="attachment_258326" align="aligncenter" width="341"]